Een mooie samenvatting van het Zorgcafé in Beilen
Een mooie samenvatting van een waardevolle avond op 12 september jl. in Spectrum:
'Op uitnodiging van Zorgcafé Beilen loop ik gisteravond het fraaie Woonzorgcentrum Spectrum van Zorggroep Drenthe binnen. Ik kom er een presentatie geven. Heerlijk! Deze is extra bijzonder, omdat dit dorp de geboorteplaats is van ons moeders.
Rita Bisschop van Zorgroep Drenthe ontvangt me hartelijk in de mooie ontmoetingsruimte. Aan de losse tafels met stoelen zullen zo dadelijk zorgwerkers, vrijwilligers en leden van de cliëntenraad plaatsnemen die naar mij komen luisteren. Om half acht is iedereen er en zijn alle tafels gevuld.
Ik begin aan mijn verhaal. Met mijn microfoon loop ik tussen mijn toehoorders door en vertel over mijn ervaringen die ik met ons moeders heb, sinds zij alzheimer heeft. Ook lees ik enkele verhalen voor uit mijn boek Patat & Pavlov. Ik voel hoe er aandachtig naar me geluisterd wordt. Mijn ogen ontmoeten andere ogen. Er is contact. Vaak zie ik instemmend geknik: mijn ervaringen worden herkend. Later zal blijken, uit werkpraktijk èn uit persoonlijke omgeving van mijn toehoorders.
Na een minuut of veertig nemen we koffiepauze. Onmiddellijk wordt er geanimeerd gepraat aan de tafels. Het gonst helemaal. Ik vind het bijna jammer dit te onderbreken als het tijd is om weer verder te gaan met mijn presentatie. Hetzelfde animo wordt nu gebruikt om mij vragen te stellen:
'Wanneer kreeg je in de gaten dat je moeder meer dan vergeetachtig was en dat het om dementie ging?'
'Heb jij persoonlijk geworsteld met haar ziekte?'
'Hoe zou het voor jou geweest zijn als je moeder verbaal agressief was geworden door haar dementie?'
'Is je moeder ook veranderd van karakter?'
'Hoe ging je om met de verliefdheid van je moeder?'
Ik geef uitgebreid antwoord, en we raken echt met elkaar in gesprek. Nog meer ervaringen komen zo op tafel. De sfeer is open en warm. Na ruim twee uur rond ik de fijne avond af.
Er komen mensen me bedanken of me groeten. Sommigen, die mijn boek al hadden gekocht, hebben het van huis meegenomen. Ik mag er iets voorin schrijven. Dat doe ik graag. Anderen schaffen er ter plekke eentje aan. Met plezier schrijf ik ook daar iets persoonlijks in.
Even later rijd ik door het donker over de oude weg van Beilen terug naar Assen, héél tevree.'
- Gerdien Breimer
